รู้จักวิธีการตอกเสาเข็มแต่ละแบบ พร้อมข้อดี-ข้อเสีย

1. เสาเข็มแบบตอก

เสาเข็มที่ใช้วิธีการตอก มีทั้งเสาไม้ เสาเหล็ก เสาคอนกรีต แต่โดยส่วนมากแล้ว เสาคอนกรีตจะได้รับความนิยมมากกว่า เนื่องจากราคาประหยัดกว่าเสาเหล็ก และมีความแข็งแรงทนทานมากกว่าเสาไม้ เสาคอนกรีตอัดแรงยังได้รับความนิยมสูง เนื่องจากหน้าตัดเล็ก ทำให้เวลาตอกเสาเข็ม ไม่ส่งผลกระทบต่ออาคารข้างเคียงมากนัก ซึ่งมีหลายรูปแบบ ทั้งแบบ เสาเข็มสี่เหลี่ยมตัน, เสาเข็มไอ, เสาเข็มรูปตัวที เป็นต้น และเสาเข็มตอกนั้น ยังสามารถรับน้ำหนักอย่างปลอดภัยได้ประมาณ 10-120 ตัน ต่อต้น

วิธีการตอกเสาเข็ม
ใช้ปั้นจั่นตอกลงไปในดิน โดยควรตอกเสาเข็มให้ลึก ไปจนถึงชั้นดินแข็ง หากตอกไม่ถึงอาจจะทำให้อาคารทรุดตัวได้ ซึ่งชั้นดินแข็งในกรุงเทพฯ โดยทั่วไปมีความลึกประมาณ 17-23 เมตร ถึงแม้ว่าการเจาะลึกถึงชั้นดินแข็งจะมีดีกว่า แต่ก็มีข้อจำกัดคือ มีค่าใช้จ่ายที่สูงตามมาด้วย และส่วนสำคัญในการตอกเสาเข็มคือ ช่วงสุดท้ายของการตอก ต้องมีการตรวจสอบการตอก 10 ครั้งสุดท้าย ที่เรียกว่า Last 10 Blow หากมีการทรุดตัวมากเกินกว่าค่าที่กำหนดเอาไว้ นั่นหมายถึงว่ายังไม่สามารถรับน้ำหนักได้ดีพอ

Last 10 Blow (ลาสเท็นโบว์) หมายถึง ระยะจมของเสาเข็มในการทดสอบด้วยการตอก 10 ครั้ง ซึ่งจะต้องมีค่าไม่เกินกว่าที่คำนวณได้ จึงจะผ่านเกณฑ์

ลักษณะงานที่เหมาะกับเสาเข็มตอก
เหมาะกับพื้นที่ห่างไกล จากแหล่งชุมชน หรือบ้านที่อยู่บริเวณใกล้เคียง เนื่องจากขณะตอกเสาเข็มนั้น จะมีแรงสั่นสะเทือน ส่งผลกระทบกับพื้นที่รอบข้าง ซึ่งอาจจะสร้างความเสียหายให้กับพื้นที่ใกล้เคียงได้

ข้อดีของเสาเข็มแบบตอก
- ราคาถูก เนื่องจากใช้เสาสำเร็จรูป ราคาไม่สูงเหมือนกับการใช้เสาเข็มแบบเจาะ
- ขั้นตอนไม่ซับซ้อน
- กำหนดขนาดเสาเข็มได้ตามความต้องการ
- พื้นที่ก่อสร้างไม่สกปรกเท่ากับแบบเจาะ

ข้อเสียเสาเข็มแบบตอก
- รับน้ำหนักได้น้อยกว่าเสาเข็มแบบเจาะ
- เสาเข็มอาจหักระหว่างการตอกได้
- เสียงดังและแรงสั่งสะเทือนรบกวนพื้นที่ข้างเคียง
- ไม่เหมาะกับพื้นที่แคบ